Στο βιβλίο αυτό δεν παρατίθεται ένα αφήγημα, για να μεταχειριστώ μια λέξη του συρμού τελευταία, με αρχή, μέση και τέλος –μια ιστορία, δηλαδή, γύρω από ένα θέμα που μπορεί να ενδιαφέρει ένα, μικρό ή μεγάλο, τμήμα της κοινωνίας. Το μετά χείρας βιβλίο μοιάζει προς αμφορέα διακοσμημένο με ποικίλες παραστάσεις, που έπεσε κι έσπασε σε έναν σωρό από κομμάτια, στο καθένα από τα οποία είναι αποτυπωμένη –ολόκληρη ή λίγο-πολύ λειψή– κάποια από τις παραστάσεις.Αυτά, λοιπόν, τα κομμάτια, ένα-ένα, με ό, τι είναι αποτυπωμένο στο καθένα τους επάνω, επιχειρώ να περιγράψω στο βιβλίο αυτό. Επόμενο είναι, μια και τα παραθέτω όπως τα βρήκα μπροστά μου, στην τύχη, να μην υπάρχει, έτσι καθώς τα περιγράφω, συνέχεια του ενός προς το άλλο. Ένα αδέσποτο θραύσμα είναι το καθένα τους δίχως να παραπέμπει κατ’ ανάγκην σε κάποιο άλλο από τα κομμάτια του αμφορέα. Ίσως έτσι να είναι καλύτερα: όσο ο διακοσμημένος αμφορέας παρέμενε ακέραιος, διατρέχαμε πάντοτε, βλέποντάς τον, τον κίνδυνο να χαθεί η ματιά μας μέσα στο πλέγμα των αλλεπάλληλων εικόνων του, σε αντίθεση προς τα θραύσματά του, που το καθένα τους, καθώς μας υποχρεώνει να επικεντρώσομε το βλέμμα μας επάνω του, λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός τούτης ή εκείνης της λεπτομέρειας του αμφορέα.
Ο Θεοδόσιος Ν. Πελεγρίνης είναι καθηγητής φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει από το 1977. Έχει τιμηθεί με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής 2007 για το βιβλίο του "Από τον πολιτισμό στην πείνα".
